OWCZARNIA RICHTHOFENA. Z wizytą w Damianowie

Damianowo położone jest na Dolnym Śląsku, w powiecie średzkim i w gminie Udanin. We wsi znajduje się kościółek z licznymi płytami nagrobnymi, które wmurowano w jego ściany. W dawnym parku przypałacowym, na niewielkim wzniesieniu stał kiedyś całkiem gustowny pałacyk, ale niestety nie zdążyłam tam przybyć przed jego rozbiórką. Po pałacu i majątku niewiele zostało. Jedynie park ze starymi drzewami, które jeszcze ciągle tam rosną i ruiny dawnego budynku gospodarczego. To owczarnia  Richthofena.

To, co zaskakuje mnie w takich małych, niepozornych i wydawałoby się całkiem nieznanych światu miejscowościach, to ich historia. Cicho tam i tak niewiele trzeba, aby ominąć takie miejsce bez zwrócenia na nie uwagi. Jeździmy po całym świecie w poszukiwaniu zabytków i ciekawych historii, a tu pod nosem mamy tyle do opowiedzenia. Koniecznie zostańcie ze mną teraz i posłuchajcie mojej opowieści…

Owczarnia Richthofena i bracia Grimm

Najpierw zajrzałam do parku i zlokalizowałam miejsce, w którym kiedyś stał pałac w Damianowie. To niewielki wzgórek, na którym dziś ciężko choćby o jedną pałacową cegłę.

Nieopodal rosną leciwe platanowce. W tej prowincjonalnej rezydencji, otoczonej zielenią, zamieszkiwał Karl Freiherr von Richthofen. Majątek w Damianowie należał również do niego. Bardzo uczony był to człowiek. Doktor filozofii i prawa, profesor na uniwersytecie w Berlinie. Ciekawostką jest, że Karl przyjaźnił się z braćmi Grimm. Wiemy o tym, ponieważ w pamiętniku pisanym przez Wilhelma Grimma, autor bajek opisuje wizytę w majątku Richthofena w Damianowie A.D 1850. Tak więc kiedyś po tym parku spacerował sobie jeden z braci Grimm, tak samo jak i my sobie tam spacerowaliśmy.

Może w tym właśnie parku bajkopisarz wpadł na pomysł którejś ze swoich opowieści? Pałac, w którym Karl przyjmował Wilhelma Grimma, od lat nie istnieje, po majątku została jedynie…

…owczarnia Richthofena

Budynek jest w stanie agonalnym. Stoi tu od 1823 roku i był kiedyś częścią dworskiego kompleksu. Prowadzi do niego porządna przedwojenna brukowana droga. Owczarnia Richthofena to dziś urbex doskonały. Jest opuszczona, piękna, bardzo fotogeniczna i wali się na łeb na szyję. Zarośnięta wysokimi chwastami stanowi niesamowite tło do fotografii.

Byłam zachwycona tym miejscem. Nie zastaliśmy tam nikogo ani przed budynkiem, ani w środku. Był taki letni deszczowy dzień. Dawna owczarnia Richthofena dała nam chwilowe schronienie…

Wnętrze jest czyste. Nie walają się żadne śmieci ani butelki. Rosną tam rośliny w tych miejscach, gdzie słońce do nich dociera. Przez dziurawy dach deszcz spływa na nie i podtrzymuje przy życiu. 

Echem niosą się tam szepty i słychać bicie własnego serca. W takim zachwycie, jakby to nie owczarnia Richthofena była, ale wehikuł czasu. Czułam ten czas, który tam przeminął. Słyszałam dźwięki z przeszłości. Ludzie pracujący tutaj wśród całej masy kudłatych zwierząt. Niekończące się beczenie owiec, ruch jak w Rzymie…

Damianowo, Damiani villa, Wieś Damiana i jej świątynia

Wioska jest średniowieczna z założenia. W dokumentach wspominano o niej już w 1300 roku. Niedługo potem postawiono tu świątynię.

Oczywiście nie przetrwała do dziś, ale na jej miejscu w 1500 roku wybudowano drugą. To kościół pod wezwaniem św. Michała Archanioła.

I od tamtej pory z czasem zmieniał się i nadal się zmienia podczas remontów i przebudowywań.

Przy kościele znajdują się epitafia. Wspaniałe są i dobrze zachowane. Postaci na tych płytach to zapewne ważne persony sprzed wieków, które w Damianowie panowały. Znalazły azyl dla swojej nieśmiertelności w cieniu świątyni, do której być może za życia przybywały na niedzielne nabożeństwa. Epitafia to niesamowity bank danych osobowych. 

Tak więc podeptaliśmy trochę historii po piętach. W Damianowie nie ma już pałacu, ale w niczym to nie przeszkadza, aby prześwietlić temat. Obiekt był niewielki, bardzo zgrabny i to wielka starta dla wioski, że już nie istnieje. Za to owczarnia  Richthofena ma jeszcze szansę. Gdyby tylko ktoś pokochał ten budynek, mógłby zrobić z niego na przykład wspaniałą restaurację. Potrzeba dużo środków, aby taką ruinę podźwignąć, ale jakaż by to była satysfakcja — uratować taki kawałek historii…

 Jeżeli drogi Czytelniku\Czytelniczko porywa Cię nasze Nieustanne Wędrowanie, koniecznie zerknij poniżej :) Czekają tam na Ciebie nasze książki i historie w nich zawarte, które nigdy nie były publikowane na tym blogu. Zapraszamy!

Artykuł zawiera autoreklamę